قطب شناس بزرگ انگلیسی در حل جدولانه

کاپیتان رابرت فال اسکات (۶ ژوئن ۱۸۶۸ – ۲۹ مارس ۱۹۱۲) از افسران نیروی دریایی سلطنتی و مکتشفی بود که فرماندهی دو هیئت در سفر اکتشافی دیسکاوری در فاصلهٔ ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۴ و سفر اکتشافی نافرجام ترا نووا در فاصلهٔ ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۳ در نواحی جنوبگان را برعهده داشت.

اسکات در دومین سفر مخاطره‌آمیزش به قطب جنوب رهبری هیأتی پنج نفره را عهده‌دار بود و در ۱۷ ژانویهٔ ۱۹۱۲ به قطب رسید، اما دریافت که هیئت اکتشافی نروژی به فرماندهی روآلد آموندسن پیش از او به قطب جنوب رسیده بود. اسکات و چهار نفر همراهش در طی سفر بازگشتشان بر اثر خستگی، گرسنگی و سرمای شدید جان باختند.

اسکات تا پیش از انتصابش به فرماندهی سفر اکتشافی دیسکاوری ، افسر نیروی دریایی سلطنتی در بریتانیای عصر ویکتوریا بود ، دوره‌ای که فرصت‌های پیشرفت شغلی برای او یا محدود بود یا دیگر افسران جاه‌طلب در پی تصاحب موقعیت‌های پیش‌آمده بودند.

پس اسکات نه از سر علاقه‌مندی به سفرهای اکتشافی به قطب بلکه تنها به منظور متمایزساختن خود از دیگران برای فرماندهی کشتی دیکساوری در سفر به قطب جنوب ثبت نام کرد.

اما پس از آن او باقی عمرش را به فعالیت در زمینهٔ موضوعات مربوط به جنوبگان اختصاص داد و دوازده سال آخر عمر او با این موضوع عجین شده‌بود.

به دنبال پخش خبر مرگ اسکات و همراهانش، او به یکی از قهرمانان بریتانیا تبدیل شد و تا بیش از ۵۰ سال این جایگاه را در اختیار داشت.

تا آنکه دلایل وقوع این فاجعه در دهه‌های پایانی قرن بیستم مورد توجه قرار گرفت و موضوع شایستگی اسکات که تا آن زمان تردیدی در موردش وجود نداشت با مقصر دانستن او به چالش کشیده شد.

با این حال مفسران در سدهٔ بیست و یکم با دیدی بیشتر مثبت به اسکات می‌نگرند و در عین حالی که اشتباهاتش را تصدیق می‌نمایند، شجاعت او را نیز مورد تأکید قرار داده و نافرجامی دومین سفر اکتشافی او را به بدشانسی نسبت می‌دهند.